Interview FoodUp! Brabant deel 3

De voedseltuin van Sjef (3)

Een kleurrijke voedseltuin ligt verscholen achter De Brand 14 in Zeeland. Een groen paradijs, maar vooral de plek die Sjef van Dongen zelfvoorzienend moest maken. Deel 3 (slot): is het gelukt?

“Het is eigenlijk te gek voor woorden dat de huidige landbouw zoveel input nodig heeft. De bodemkwaliteit van de vruchtbare Flevopolder is in 20 jaar tijd zeer verslechterd. We zijn nog steeds gewend om te kijken naar de productie per hectare. Ondertussen is het waterschap handen vol geld kwijt om al dat stikstof weer uit ons water te halen. Permacultuur kijkt niet ‘kan het weinig kwaad’, maar ‘hoe doe je het beter?’ Met permacultuur wordt de bodem beter, de lucht wordt beter.”
Permacultuur en voedselbossen zijn dan misschien beter voor onze planeet, maar zijn ze ook daadwerkelijk een serieus alternatief voor ons landbouwsysteem?

De wereld voeden met voedselbossen

“Ik dacht dat 100% zelfvoorzienend makkelijk kon, maar we zitten nu op de helft. Koffie lukt natuurlijk niet. En het is hobby, dan is 100% zelfvoorzienend bijna niet haalbaar. We willen modern leven, maar zo veel mogelijk in onze eigen voedsel voorzien. Het beste van twee werelden, midden in de maatschappij staan. Als je je terugtrekt kun je de wereld niet veranderen.”

Is het voedselbos de oplossing voor ons voedselvraagstuk? Dat zijn eigenlijk twee vragen, vindt Sjef. “Kan het de wereld voeden? Ik weet het niet. We zouden sowieso veel meer naar de marginale gronden moeten kijken, de hoeken van de straat, muren, daken. Maar het zou me niet verbazen als voedselbossen in kilocalorieën concurreren met de gangbare landbouw.

“We willen laten zien dat je zelf iets kunt doen. Iedereen kan een druif tegen zijn muur zetten.”

Voedselbospionier Mark Shepard berekende eens dat een hectare volgroeide kastanjebomen in voedingswaarde hetzelfde oplevert als een hectare graan. Aan kastanjebomen heb je bovendien geen werk, ze leggen CO2 en biomassa vast, vormen een habitat voor allerlei andere planten en dieren.”

De tweede vraag: kun je er een inkomen mee verdienen? In de tropen is de grond goedkoop, de arbeid goedkoop en de mest duur. Hier is het juist andersom, dat is funest voor dit soort systemen, legt Sjef uit. “Toch laten mensen als Shepard zien dat het kan. Ik geloof er ook in, als je het tenminste direct aan de consument kunt verkopen. Een volgroeide appelboom levert 750 kilo appels. Verlies er eens 250, kun je er nog 500 voor vier euro per kilo, biologische prijs, verkopen. Het is een nichemarkt, maar er zijn mensen die dat willen betalen. Internet faciliteert het: vanavond bestel je vanuit je luie stoel, morgen kom je het bij me ophalen als je toch in de buurt bent.”

Iedereen kan zelf iets doen

Niet zelfvoorzienend dus, maar het lijkt hem geenszins te deren. Belangrijker is anderen inspireren. “De media laten maar één oplossing zien: steeds meer productie en schaalvergroting. Maar er zijn andere oplossingen. Wij willen een hoopvol alternatief bieden voor de voedselproductie, laten zien dat het kan. Mensen inspireren hoe mooi de natuur kan zijn. Én laten zien dat je zelf iets kunt doen. Iedereen kan een druif tegen zijn muur zetten. Daar ben ik zelf het meest trots op. Dat we iets zijn gaan doen in plaats van er alleen over te praten. De discussies moeten natuurlijk gebeuren, maar pas als je het gaat doen verandert er iets.”

Na een bezoek aan De Brand ben je sowieso geïnspireerd. Zelf aan de slag en advies nodig? Sjef geeft advies over het ontwerp van een eetbaar landschap. Zie: fruitzforlife.nl

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *